Op een ochtend zag hij een jongen, bewegend als een danser. Toen hij dichterbij kwam zag hij dat jongen niet aan het dansen was. In plaats daarvan bukte hij zich telkens om iets op te rapen om het vervolgens in zee te werpen. "Goedemorgen, wat ben je aan het doen?" De jongen pauzeerde even en antwoordde: "Zeesterren helpen. De zon is al op en het wordt eb, als ik ze niet teruggooi redden ze het niet."

Hij keek toe hoe de jongen ijverig door ging met het één voor één oppakken en teruggooien van zeesterren. "Er zijn honderden zeesterren aangespoeld door de storm. Het maakt echt geen verschil wat je doet." De jongen luisterde beleefd, bukte zich en pakte er nog één op, met een glimlach hield hij de zeester omhoog: "Voor deze maak ik het verschil." en hij mikte hem met een wijde boog de zee in. De man zweeg en keek peinzend naar de golfen, toen begon ook hij te glimlachen. De rest van de morgen was gevuld met het redden van zeesterren.

Een parabel van Loren Eiseley, auteur van "The Immense Journey", over denken vanuit mogelijkheden.