Robert Dilts, coauteur van "Tools for Dreamers", heeft er een model van gemaakt.

1. De Dromer, genereert en formuleert creatieve ideeën, oplossingen en doelen. Visualiseert en fantaseert ongehinderd over wat in de toekomst belangrijk is.

2. De Realist, hoort de fantasie aan en bedenkt manieren om deze werkelijkheid te laten worden. Splitst het grote geheel op in onderdelen en benoemt concrete stappen.

3. De Criticus, analyseert en zoekt naar de minder sterke punten in het plan, geeft aan waar nog verbeteringen moeten worden aangebracht. Denkt logisch na over consequenties en wat er niet klopt.

Na stap drie is de Dromer weer aan de beurt om fantasievolle oplossingen te bedenken voor de geconstateerde problemen. Dan corrigeert de Realist het plan en volgt een herbeoordeling door de Criticus, enzovoorts. Een idee is gereed voor uitvoering als de Criticus geen bezwaren meer kan ontwikkelen.

Deze benadering vraagt om een praktijk van inclusief leiderschap met aandacht voor psychologische veiligheid. De teamleden durven in zo'n context interpersoonlijke sociale risico's te nemen op basis van de verwachting dat de collega's en de teamleider hier constructief op reageren. Bij een hoge psychologische veiligheid bestaan er dan ook geen ongewenste of vreemde vragen.