Het gaat de laatste jaren vooral over de maakbaarheid van ons leven.
Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen succes en geluk, is de tendens. Een tegenbeweging zegt nu dat veel lijden juist onontkoombaar is en dat je dit moet omarmen. Als je het lijden hebt geaccepteerd, moet je er daarna mee omgaan. Dat is een opstap naar het stoïcisme, het verdragen van emoties en niet al te hoge verwachtingen hebben. Het wereldbeeld van stoïcijnen is pessimistisch. Daar knappen mensen van op, omdat het de verwachtingen tempert.
Stoïcijnen raken bijvoorbeeld niet gefrustreerd over obstakels die ze tegenkomen. Je kan niet altijd iets veranderen aan een situatie, maar je hebt wél altijd keuze hoe je ermee omgaat. Stoïcisme is een actieve filosofie en een levenslange leerschool. Deze tijd vraagt veel van ons. De stoïcijnen leren je ineffectieve gedachten te vervangen door effectieve gedachten. En dat is handig, als je ook nog eens veel van jezelf eist.
Aldus Laurens Knoop en Corine Jansen in een nrc.nl artikel van Alex van der Hulst over de waarde van het stoïcijnse gezichtspunt.
