Ze woonden naast elkaar en werkten al erg lang samen. Tot er op een dag een misverstand ontstond. Ze kregen ruzie en wilden niet meer samenwerken. Na een tijdje wisten ze allebei niet meer hoe het conflict nu eigenlijk was ontstaan, de verdeeldheid bleef echter.

Op een dag groef de oudste broer in het weiland wat tussen hun twee huizen in lag een kanaal, zodat heel duidelijk was wat van de één was en wat van de ander. Dit tot grote ergernis van de jongste broer.

Enkele dagen later stond er een timmerman voor de deur van de jongste broer met de vraag "Heeft u werk voor mij?". De jongste broer riep "Zeker, zie je die stapel hout? Maak langs het kanaal een hoge schutting zodat ik mijn broer niet meer hoef te zien". Zelf ging de jongste broer daarna op reis.

Toen hij terug kwam, was de timmerman juist klaar met zijn werk. Hij had met het hout een stevige brug gebouwd en precies toen de jongste broer uit zijn auto stapte, kwam zijn oudste broer over de brug aangelopen. Hij stak zijn hand uit en zei: "Jij bent me er ook één, na alles wat ik je heb aangedaan bouw jij een brug naar mij toe! Wil je me vergeven?" De jongste broer keek verrast naar de timmerman die hem kort toe knikte. Een begrijpende glimlach verscheen op het gezicht van de jongste, hij liep snel naar zijn broer en omhelsde hem.

De broers zagen nog net de timmerman zijn spullen inpakken en vroegen of hij nog even wilde blijven, want ze hadden nog wel wat klusjes. "Nee", zei de timmerman, "ik moet nog heel wat bruggen bouwen".